Nu de ondergang van de wereld gisteren niet is doorgegaan, gaan wij van Go East weer over tot de orde van de dag: het Heilige Land en de komende Wederkomst van de Messias. Wie heeft ook één moment kunnen denken dat een paar honderdduizend uitgestorven Maya’s het beter weten dan vijftig miljoen of daaromtrent, christelijke fundamentalisten in het moderne rationele Westen? Ik adviseer u dan ook om de metalen duikboot die u in uw tuin heeft laten bouwen weer af te breken, het materiaal als oud ijzer te verkopen en de opbrengst aan christenen voor Israël te doneren. Als verzekeringspolis voor de Jongste Dag en bovendien fiscaal aftrekbaar.
En hoe gaat het intussen met Armageddon, de opeenstapeling van rampen die voorafgaat aan het Laatste Oordeel? De moslims slaan overal ter wereld toe en dat is een goed teken. Daar overheen moeten alleen nog een paar tsunami’s, vulkaanuitbarstingen en aardbevingen komen en de bokken kunnen eindelijk van de schapen worden gescheiden. U en ik zitten goed vanwege die donatie.
Waar het ook goed mee gaat is de verwerkelijking van de Landbelofte. U weet natuurlijk allemaal dat het Oude Volk van Mozes zo’n 3100 jaar geleden de belofte kreeg dat er een land van melk en honing was (eerst de woestijn door en dan links af via Jordanië) dat zij exclusief mochten bewonen. Zo gezegd zo gedaan. De oude Mozes stierf op het moment suprême toen hij en zijn volk vanaf de Jordaanse heuvels een stad zagen liggen: Jericho. Onder leiding van de jonge Joshua verjoegen zij de illegale bewoners van die stad. Daarna lagen Judea en Samaria voor het oprapen. Maar ach, in het jaar 132 werd het Volk (dat zich al die eeuwen niet had vermengd met wie dan ook) verjaagd door de goddeloze Romeinen.
Heden ten dage, U weet het allemaal, beleven wij de laatste fase van de terugkeer (van het Volk) tegen de achtergrond van de komende Terugkeer (van de Zoon). Judea en Samaria (door een enkele kniesoor ook wel “bezette gebieden” genoemd) zijn bespikkeld met “settlements”: witte omheinde woonkazernes op strategische heuveltoppen, met wachthuisjes en slagbomen, waar mensen met machinegeweren in en uit lopen en militaire jeeps traag over de toegangswegen schuiven. “De vijand, dat zijn de anderen”, schreef Jean Paul Sartre al tientallen jaren geleden. NB: Uw donatie gaat overigens naar mensen die zoals gezegd de “Wederkeer” (“the Second Coming of the Christ”) wensen en verwachten. In de settlements wacht men nog op de eerste komst van de Messias. Het komt vrijwel op hetzelfde neer, alleen op het moment waarop de gelovigen en de zondaars gescheiden worden ontstaat een pijnlijk verschil. Tegen die tijd komen wij van Go East daar graag op terug.
In januari houdt het Volk verkiezingen voor nieuwe aanvoerders. De opvolger in rechte lijn van Abraham, Mozes, Joshua en David heet Netanyahu. De daden van zijn ondergeschikten zijn prozaïsch in vergelijking met de grote gebeurtenissen uit het Oude Testament. Maar ze zijn wel effectief: 2600 witte soldatenwoningen in Givat Hamatos, 1500 idem in Ramat Shlomo, 1100 idem in Gilo en een hotel met 1000 bedden, ook in Givat Hamatos. Als u een kaart bij de hand heeft dan weet u het nu definitief: de Palestijnse staat, een construct dat volledig in gaat tegen het Oude Testament in de interpretatie van de SGP en het Amerikaanse Congres, was een droom. Een zondige droom voor hen die uw donatie in ontvangst nemen; een treurig makende droom voor diegenen die zich nu realiseren dat zij hiermee twintig cruciale jaren hebben verspeeld.
De komende weken zal Go East proberen een kleine analyse te geven van het politieke proces in Israël. Aansluitend bij enkele publicaties van J. Elshout in het recente verleden. De stelling zal zijn:
Israël is niet de sterke staat zoals die zich op het eerste gezicht aan ons voordoet; de Israëlische staat en zijn staatsinstellingen zijn een formeel omhulsel waarbinnen een fanatieke vorm van Judaïsme bezig is de macht te grijpen; dit geeft de joodse staat anarchistische trekken.
Jan Schnerr
22 december 2012