In Istanboel-stad wonen bijna 11 miljoen mensen. Deze megapolis ligt als een inktvis met zijn armen langs het water, dat gezien vanaf het Topkapipaleis naar drie kanten uitwaaiert. Wij voeren jaren geleden over een van die wateren naar de Prinseneilanden. Die heten zo omdat prinsen die destijds aan het hof van de sultan in ongenade waren gevallen daarheen werden verbannen. Je vaart een uur lang dicht onder de kust waar je een van de armen van de inktvis ziet: een eindeloze zee van huizen en kantoren. Continue reading
Mursi: de Nieuwe Farao?
Mursi of Morsi, hoe heet ‘ie nou? De Europese pers moet nog een beetje warmdraaien met het nieuwe Egypte. In Duitsland kiezen ze voor “Mursi”. De NRC zegt “Morsi”. Ze zullen het wel aan een arabist hebben gevraagd. Ik kies voor de NRC: Morsi. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Enfin, Morsi heeft plotseling de rechterlijke macht opzij gezet en de macht naar zich toegetrokken. Continue reading
Verkiezingen in Israël: een Nieuw Tijdperk
De verkiezingen in Israël in januari aanstaande luiden een nieuw tijdperk in. Waarom deze profetische uitspraak na een reis door het Heilige Land?
Iemand uit de pro-Palestina beweging die ik vertelde dat ik tien dagen “door Israël” zou gaan reizen, keek mij streng aan en vroeg “ga je naar “Israël” of ga je naar “Palestina?””. Het politiek correcte antwoord zou zijn geweest: “Ik ga zowel naar Israël binnen de grenzen van 1967 als naar de bezette gebieden die de Palestijnse staat moeten gaan vormen”. Het echte antwoord doet er niet meer toe. Israël-Palestina is zo langzamerhand één land dat zich uitstrekt van de stranden van Tel Aviv tot het riviertje de Jordaan. Van de Middellandse Zee tot de grens met Jordanië. Ben ik dus een zionist? Niet bepaald. Maar tien dagen verblijf in dit land, volgepropt met gesprekken met tientallen Palestijnen en joodse Israëliërs maken een ding duidelijk: in het Midden-Oosten is met actieve steun van de Verenigde Staten en Europese landen een bizarre apartheidsstaat ontstaan, die anders dan Zuid-Afrika destijds niet aan zijn eigen gewicht zal bezwijken. Continue reading
Gaza
Wel of geen staakt-het-vuren in Gaza? De kolonist die wij vanmiddag spraken in het Etzion “settlementbloc” hoopt van niet. “Israël is in groot gevaar, etc.” Zijn argumentatie was dermate ver verwijderd van wat in beschaafde landen tot bespreekbare standpunten wordt gerekend dat het geen zin heeft die hier te herhalen en tegen te spreken. Hij maakte wel een interessante opmerking: het Israëlische leger moest de “Philadelphia-corridor” innemen en bezet houden. Die corridor ligt aan de Egyptische kant van Gaza en het zou betekenen dat de relatie tussen Egypte en Israël duurzaam verslechterd. Het grondoffensief dat daarvoor nodig is (“wij moeten van huis tot huis gaan”) sprak hem wel aan. Deze kolonist is niet van de ergste soort. Maar massamoord is voor hem hooguit een PR probleem. Continue reading
De Wederkomst van het Surrealisme
Een reis van een ongelovige door Israël met Nederlandse christenen kan leiden tot verwarring op de as van geloof, via bigotterie tot aan sagen en sprookjes. Zeker voor wie gevoelig is voor surrealisme in de dagelijkse werkelijkheid.
Het is zondag. Dus ging ons reisgezelschap naar de kerk: de Aankondigingskerk in Nazareth. Maria, de Moeder aller moeders kreeg hier te horen dat zij onbevlekt in verwachting was geraakt. Zie www.basilicanazareth.org voor foto ’s en meer. De kerk is architectonisch een zeer merkwaardig ding. Nagemaakt romaans met nog wat stijlen. Eclectisch heet iets als je er niet echt wat van kunt bakken. Je vind deze kerk of vreselijk of interessant en zelfs mooi. Ik het laatste. Gebouwd in 1914. Ik weet zeker dat de architect gekeken heeft naar Antonio Gaudí, de religieuze surrealist van Barcelona. Ik hoop dat de twee architecten onder mijn vrienden dit niet lezen. Continue reading
Mobilisatie in het Heilige Land
De Londense Times meldt dat het IDF (Israeli Defense Force) in de hoogste staat van paraatheid is gebracht: “P+1”, hetgeen betekent dat het binnen een uur gevechtsklaar is. Vandaag, Sabbat zal een grondoffensief (de meest bloedige variant) als dat gepland is, niet plaatsvinden. Teveel religieuze soldaten. Vanaf vannacht zou het kunnen. Volgens de informant van de Times. Haaretz bericht dat de mobilisatie van 75.000 reservisten veel omvangrijker is dan voorafgaand aan het massale grondoffensief in Gaza eind 2008 (het grondoffensief zelf begon op 3 januari 2009). Continue reading
Abraham, Isaac en ruimtelijke ordening
“The connection between the Jewish people and the Land of Israel has lasted for more than 3,500 years. Judea and Samaria, the places where Abraham, Isaac and Jacob, David and Solomon, and Isaiah and Jeremiah lived are not alien to us. This is the land of our forefathers.” Eerste Minister Binyamin Netanyahu, op de site van het Israel Land Fund (september 2012)
De tweede dag van onze reis door Israël zit erop. Wij hoorden dat vliegveld Ben Gurion gesloten is geweest vanwege gevaar van raketinslagen. Daar hebben wij geen last van gehad (ik bedoel van die sluiting) toen wij daar gisteren waren. Het is hier verkiezingstijd. De meeste media zeggen iets anders: het is oorlogstijd, Israël contra Gaza. Maar volgens mij is het verkiezingstijd. De “oorlog tegen Gaza” plaats ik tot nader orde in het kader van de komende verkiezingen. Ik zet mijn geld op Netanyahu en Lieberman. Niet mijn morele valuta. Continue reading
Aankomst in het Heilige Land
Mozes had er veertig jaar voor nodig. Wij bereikten Israël in een paar uur. Ook met een omzwerving trouwens: tussenlanding in Zürich (“geen geld, wel Zwitsers” zouden ze in het Vaticaan zeggen).
De aanblik van het “Heilige Land” vanuit een vliegtuigraampje kort voor de landing was een gemengde ervaring. Voor mijn gevoel afdalend naar een zeer oude wereld, Abraham, Izaak, Mozes. Links en rechts van mij orthodoxe joden in de meest bizarre uitdossingen. Enorme zwarte hoeden van een soort dikke, harde kunststof en met een handvat, leek het wel. Ik moet dit de komende dagen nader bestuderen. Jongens van twintig met de bleke teint van een honderdjarige. De wereld om mij heen, in het vliegtuig was tegelijk vol consumententechnologie. Op mijn schoot glom de iPad. Ik had een foto kunnen maken maar het resultaat zou zijn, een ovaal raampje, een glimp van een grijze vleugeltip en verder een wit niets. Maar dat was al eerder en beter gedaan door de kunstenaars als JCJ van der Heyden en Robert Zandvliet. Continue reading
Eenzaam Eiland
Engeland vond ik fascinerend.
De tachtigjarige gentleman die uit zijn luxueuze camper naar buiten kwam in de stromende regen. Het was om zes uur in de ochtend en wij waren al zeker een kwartier bezig om onze oude Volkswagenbus die met de achterwielen in een klein, verraderlijk greppeltje vastzat weer vlot te krijgen. De banden draaiden de modderkluiten tegen onze doorweekte kleren na een ellendige nacht in een ondergelopen tent. Met een zuidwester op beende hij de veertig of zestig meter naar onze onheilsplek. De man had zich op zijn leeftijd op dit tijdstip en met dit weer aangekleed om te helpen! Hij bereikte ons op het moment dat de wagen tergend langzaam los kwam. Uitgeput, hijgend en niet in staat een woord uit te brengen keek ik hem aan. Hij zag dat hulp niet meer nodig was, knikte vriendelijke en sprak de woorden die ik nooit vergeten ben: “It ’s not a pleasure, isn’t it?”. Continue reading
Europa Als Project
Is de Europese integratie een “project”? Nee, Europa is geen project.
In de Nederlandse media wordt de Europese integratie sinds een jaar of twintig aangeduid als “projekt”. Als ik het mij goed herinner begon dat toen Helmut Kohl en François Mitterand hun deal sloten over de euro. Bijna standaard was in columns en artikelen een bozige ondertoon over de technocraten in Brussel. De bozige toon van Nederlanders die het niet eens zijn met het Nederlandse klimaat: “Altijd als ik jarig ben, dan regent het.” “Het “projekt” van de Europese technocraten dendert maar door!” Nederland als machteloze pion. Continue reading