Trump op reis III. Merkel emancipeert en zegt dat hardop, voor het eerst

De sfinx van Berlijn spreekt

De kop boven het voorpagina artikel van de Frankfurter Allgemeine Zeitung vanochtend: Merkel: Wir Europäer müssen unser Schicksal in die eigene Hand nehmen. Zij zei dat op een verkiezingsbijeenkomst in Beieren, in reactie op het optreden van Trump de dagen ervoor. Die Zeiten, in denen wir uns auf andere völlig verlassen konnten, die sind ein Stück vorbei. Das habe ich in den letzten Tagen erlebt. Jürgen Hardt, coördinator van de Duitse regering voor de transatlantische betrekkingen, deed het vanmorgen in “Die Welt” nog een dunnetjes over. Dit is leiderschap. De kleinere landen zullen volgen.

Continue reading

Trump op reis II. Leiderschap in strijd tussen Goed en Kwaad

Jan W. Schnerr, 23 mei 2017

Op weg naar de 21e eeuw

Trump verliet zondagavond het Arabisch Schiereiland op weg naar de volgende democratie, Israël. Een paar dingen vielen op.

  1. De Amerikaanse missie aan de wereld is kennelijk niet meer ‘het brengen van vrijheid en democratie’. Trump bouwt in zijn toespraak tot de leiders van moslimstaten voort op een fundamenteler element van de Amerikaanse cultuur: de strijd tussen goed en kwaad. Het idee van een missie blijft. Continue reading

Trump op reis I

Jan W. Schnerr, 21 mei 2017

Plaatsvervangende schaamte

Ik zag het filmpje op een Amerikaanse site: Trump daalt de vliegtuigtrap af met naast hem Melanie, zijn vrouw. Je weet dat rechts onder, nog net niet in beeld de oude Saoedische koning komt aanstrompelen om het paar te begroeten. En? Wat flitst er door je hoofd? ‘Laat ze allebei doodvallen, deze twee compagnons bij de massamoord op de bevolking van Jemen’? Nee, gedachteflitsen werken autonoom. ‘Als er maar niet iets extreem pijnlijks gebeurt!’ Een lomperik waar je in de kroeg nog niet naast zou willen zitten maar die op dit moment president van de Verenigde Staten is, ontmoet het hoofd van een staat met een middeleeuwse nomaden cultuur met dito religieuze opvattingen. Maar er gebeurde gelukkig niets bijzonders, men gaf elkaar een hand. Een dag later was er voor meer dan honderd miljard aan wapens verkocht. In tien jaar oplopend tot 350 miljard. Continue reading

Frankrijks nieuwe verhaal. Intussen op het Binnenhof is Europa ver weg.

Een week na de overwinning van Emmanuel Macron komen twee gerenomeerde Franse hoogleraren met het volgende verhaal.

  1. Het geklaag over het ‘democratisch tekort’ van Europa is terecht. Vroeger kon namelijk een regering een tijdelijke inzinking van zijn nationale economie compenseren door een stimulerend beleid. In de Europese binnenmarkt niet meer: als Duitse machines goedkoper worden, moeten in Frankrijk de lonen omlaag. Waarna Duitse lonen ook iets omlaag gaan, enzovoort. Een concurrerende race naar de bodem dus.
  2. De overheid op Europees niveau staat machteloos, zeggen Michel Aglietta en Nicholas Leron: ziedaar het democratisch tekort. Er ligt altijd wel een lidstaat dwars. De EU (of: de eurozone) heeft geen eigen budget en mag dat niet via belastingheffing creëren.
  3. Wat nu? Terug naar een soeverein Frankrijk? Nee, Frankrijk zou een quantité négligeable zijn ten opzichte van de economische grootmachten van de 21e eeuw. Kleine stapjes dan maar naar een Europese economische overheid? Dat is geen optie voor Parijse intellectuelen. Continue reading

Assad van Syrië: van Salonfähig naar Crimineel

Het is 1946.
Syrië is de spil in een concurrentiestrijd tussen de koloniale machten Frankrijk en Engeland. Beide landen hebben elkaar nooit helemaal vertrouwd. Recent, nog tijdens de Tweede Wereldoorlog, is het gevecht om invloed achter de schermen geëscaleerd. De Jordaanse koning Abdullah en de Engelsen willen een “Greater Syria” onder Abdullah. De Engelsen hebben een nog verder reikende visie op Greater Syrië. Dat moet gaan bestaan uit Palestina, Libanon, Transjordanië en Syrië, over een paar jaar onder te brengen in een federatie met Irak. Helaas: Frankrijk en de Verenigde Staten liggen dwars. Continue reading

Obama in Israël: Onderhoudsbeurt voor een Vriendschap?

Morgen arriveert de Amerikaanse president in Israël. Zijn eerste bezoek aan een ander land in zijn tweede termijn. Het Witte Huis heeft de verwachtingen getemperd: de president zal geen voorstellen doen voor heropleving van het vredesproces. In Israëlische politieke kringen is het enthousiasme voor het bezoek gering. Maar beide landen beschikken over een apparaat voor public relations waar je U tegen zegt. Wij zullen dus wel een traan moeten wegpinken bij het bezoek van de president aan het Yad Vashem centrum. De meeste media schrijven over het bezoek als een soort routinematige onderhoudsbeurt in de relatie. Er was de laatste tijd wrijving maar in welke vriendschapsrelatie komt dat nooit voor? Niets nieuws onder de zon? Het lijkt mij onwaarschijnlijk. Continue reading

Paus Ratzinger was geen Twitteraar

Waar zijn de Nederlandse katholieken? Eerst treedt er een paus af, voor het eerst in 800 jaar of daaromtrent. Waarom? Wat is er precies aan de hand? Niets gehoord van katholieke “opinion leaders”. Daarna het gespannen afwachten of er al witte rook komt uit de kachel van de romeinse Curie. Geen commentaar van progressieve bisschoppen of van in “werkgemeenschappen” levende kritische katholieken. Ik moest mijn toevlucht zoeken in een Duitse krant om bijvoorbeeld een analyse te lezen van de rol achter de schermen van kardinaal Bertone. De Raspoetin van het Vatikaan. De man heeft een prachtige kop, helemaal passend bij die rol en bij zijn CV: de briljante en spijkerharde vijfde zoon van een boer uit Piemonte (mooie kazen en uitstekende wijn). Hij klom op als lid van de orde van Salesianen van Don Bosco. Dat klinkt als opstaan om half vijf zonder vloerverwarming. Continue reading

De Tweede Kamer als Konijn

Zonder instemming van de Tweede Kamer komt er in dit land geen begroting door. Deze waarheid is in het beton van ons staatsrecht gegoten. En in het bijna heilig ritueel van Prinsjesdag: de Koningin, de troon in de Gravenzaal, de hofdames, de geachte dames-Kamerleden met heel bijzondere hoeden (en de heren niet te vergeten) en de koets natuurlijk! Kortom ’s lands begroting, de staat van inkomsten en uitgaven wordt door Zijne Majesteits regering op de derde dinsdag in september aangeboden. “Zijne” majesteit, ja inderdaad, want deze column is niet alleen actueel maar hij loopt ook nog op de gebeurtenissen vooruit. September aanstaande is het zover want dan zal voor het eerst sinds de oprichting van het blad Ons Koningshuis en de Libelle en de Margriet een koning, dus niet de staatsrechtelijke Koning maar een mannelijke koning vanaf de troon in de Ridderzaal (of was het toch de Gravenzaal?) zijn gedachten voorlezen over het jaar 2014. Continue reading